Nieuws

Glijbanen kunnen grofweg in twee categorieën worden verdeeld: gewone glijbanen en anti-loslaatglijbanen:
✓ Gewone objectglaasjes kunnen worden gebruikt voor routinematige HE-kleuring, cytopathologische preparaten, enz.
✓ Anti-loslaatglaasjes worden gebruikt voor experimenten zoals immunohistochemie of in situ hybridisatie
Het belangrijkste verschil tussen de twee is dat er een speciale substantie op het oppervlak van het anti-loslaatglaasje zit, waardoor het weefsel en het objectglaasje steviger blijven plakken.
De grootte van glasplaatjes die gewoonlijk in microscopen worden gebruikt, is 76 mm x 26 mm x 1 mm. Als het oppervlak van het gekochte glasplaatje bogen of kleine uitsteeksels heeft, verschijnen er na het sealen vaak grote luchtbellen in de sectie, en als de oppervlaktereinheid niet voldoende is, zal dit ook problemen veroorzaken. Het weefsel wordt ontleed of het observatie-effect is niet ideaal.
Dekglaasjes zijn dunne, platte glasplaten, gewoonlijk vierkant, rond en rechthoekig, die over een monster worden geplaatst dat onder een microscoop wordt bekeken. De dikte van het dekglas speelt een zeer belangrijke rol in het beeldeffect. Ik weet niet of je Zeiss-objectieflenzen hebt gezien. Elke objectieflens heeft verschillende belangrijke parameters, waaronder de vereisten voor de dikte van het dekglas. .
1. 0,17 in de afbeelding geeft aan dat bij gebruik van deze objectieflens de dikte van het dekglas 0,17 mm moet zijn
2. De vertegenwoordiger met het “0″-teken heeft geen dekglas nodig
3. Als er een teken “-” staat, betekent dit dat er geen dekglas is.
Bij confocale observatie of observatie met hoge vergroting is de meest voorkomende observatie "0,17", wat betekent dat we aandacht moeten besteden aan de dikte van het dekglaasje wanneer we dekglaasjes kopen. Er zijn ook objectieven met correctieringen die kunnen worden aangepast aan de dikte van het dekglaasje.
De meest voorkomende soorten dekglaasjes op de markt zijn:
✓ #1: 0,13 – 0,15 mm
✓ #1,5: 0,16 – 0,19 mm
✓ #1,5H: 0,17 ± 0,005 mm